„Skate Kitchen” opowiada o Camille, skejterce, która w sercu Nowego Jorku dołącza do grupy jeżdżących na desce dziewczyn. Outsiderka w rodzinnym Long Island, w dużym mieście znajduje nie tylko połacie skejterskich przestrzeni, zapraszających do zostawienia po sobie śladu hamujących kółek, lecz przede wszystkim zrozumienie i solidarność w dziewczyńskiej grupie.

Céline Sciamma to reżyserka subtelna, wyczulona na pozornie nic nieznaczące zmiany i skromne gesty, a jej „Chłopczyca” to niezwykły portret rodzącej się właśnie nienormatywnej tożsamości.

Bywają jednak filmy, które dla dojrzewania znajdują metaforyczny kontrapunkt — wyjątkowo malowniczy i nieoczywisty. Zatrzyj ślady Debry Granik jest właśnie takim filmem, w survivalowej poetyce opowiadającym o nieprzepracowanej przez córkę i ojca traumie.

„Beats” w reżyserii Briana Welsha ma w sobie zarówno szorstkość kina młodych gniewnych, jak i energię Mathieu Kassovitza rodem z jego arcydzielnej „Nienawiści”. Tu też oglądamy młodych chłopaków z niezamożnych rodzin, których życie zmieni się w jedną, wyjątkowo obfitą we wrażenia noc.

Dobrze znamy tę historię: z małego, prowincjonalnego miasteczka znika bez śladu blondwłosa nastolatka. Czy była lubiana? Nie wiemy, ale ktoś nazywa ją wredną, a ktoś inny przypomina sobie, że się z nią kumplował w siódmej klasie. Czy miasteczko poradzi sobie z piętnem zbrodni? Co jeszcze skrywają przystrzyżone trawniki i wzorowe żony?

Nie, tytuł nie jest dla atencji! Otóż w kinie amerykańskim był taki czas, że (nomen omen) namiętnie tworzono komedie o młodych ludziach szukających okazji do porzucenia wianuszka lub metamorfozy w prawdziwego mężczyznę. Słowem: nastolatki chciały uprawiać seks.

Gdyby musical nie był już wystarczająco szalony w swojej ekscentryczności i utopijności, w opieraniu się tyranii realizmu! A tu jeszcze Alan Parker przed debiutem fabularnym mówi: „chcę zrobić musical gangsterski, w którym rolę gangsterów i klubowych tancerek przejmą dzieciaki!”. Potem dodaje jeszcze: „a gdyby tak zamiast nabojów amunicję stanowiła… bita śmietana?”. W roku 1976 ziszcza się marzenie reżysera: na ekrany wchodzi „Bugsy Malone”.

„Romanca na trąbkę” to czechosłowacka historia jednego zmysłowego lata, które wspólnie spędzają Vojta (Jaromír Hanzlík) i Terina (Zuzana Cigánová). On jest studentem, który pod nieobecność ojca opiekuje się dziadkiem, ona jest z rodziny, która jeździ po kraju z obwoźnym lunaparkiem. Jest to prawdziwa wakacyjna miłość: gwałtowna, zmysłowa, niemożliwa. Gdy wakacje się skończą, Terina będzie musiała wyjechać.

„Wielką majówkę” w reżyserii Krzysztofa Rogulskiego można próbować odczytywać w kluczu coming of age’owym, ale tak naprawdę ważne jest tu nie tyle „przejście” z jednego etapu życia w drugi, inicjacja seksualna lub emocjonalne dojrzewanie, ile młodzieńcza z ducha beztroska i poszukiwanie własnej wersji wolności w niesprzyjającej ku temu rzeczywistości.

Oczywiście, „Avengers: Koniec gry” to nie jest film realistyczny i nikt o zdrowych zmysłach nie będzie próbować tej teorii opchnąć. Ale sprzedawanie „złudzenia przypadku” jako rewolucji jest, moim skromnym zdaniem, małym oszustwem.