Cykl PROJEKT REMAKE przypomina o poprzednich „Narodzinach gwiazdy”: filmach kolejno z lat 30., 50. i 70., które poza przejmującą fabułą mają do zaoferowania wybitne kobiece kreacje i opowieść o kolejnych dekadach funkcjonowania Hollywood i amerykańskiej sceny muzycznej. W dziełach Williama Wellmana, George’a Cukora (zwłaszcza jego!) i Franka Piersona odbija się jak w soczewce kondycja Fabryki Snów, ale też charakterystyczne dla każdej epoki sposoby opowiadania zawsze tej samej historii.

U Johna Hughesa high school nie jest sielskim miejscem; to magiczny *czas liceum* sprawia, że myślimy o nim ciepło. A jest to czas, kiedy po prostu dobrze się bawisz, bez względu na wszystko. Jeśli tylko masz dość odwagi.

Oto poradnik dla zbłądzonego licealisty. Just kiddin’. JAK PRZETRWAĆ W LICEUM I NIE ZWARIOWAĆ to żartobliwy cykl tekstów o (głównie amerykańskich) filmach coming of age, które mają miejsce w liceum.

What a year! 2018 był najbardziej intensywnym filmowym rokiem w moim życiu, chociaż wciąż jest co nadrabiać! Nie będę sobie jednak za wiele wyrzucać, bo świetnie mi poszło i obejrzałam większość filmów, na których mi tak naprawdę zależało.

Wzrok nie znający sprzeciwu i pełen nadziei jednocześnie. Chciałabym powiedzieć, że Tom Cruise ujmuje mnie czymś więcej niż fascynującym fizys, ale wydaje się, że właśnie to niepokojące spojrzenie zapewniło spójność jego ekranowemu emploi i zagwarantowało mu wiele ról dramatycznych. Choć od kilkunastu lat grywa głównie w filmach akcji, to jego Ethan Hunt, agent do zadań […]

Nie ma tu nic bardziej sztucznego, jak te wszystkie *dinery*, markety, lodziarnie, hotele i nic bardziej bardziej naturalnego od prawdziwej przyjemności, jaką dają dzieciakom lody i słodycze. A może właśnie na odwrót? Może Wallmart i budy z kiepskim jedzeniem to kwintesencja Ameryki?

Nie ma już odwrotu: jest 31 grudnia – zaraz trzeba przygotować jakieś tapas na sylwestrową domówkę, wyjść spod koca, przestać głaskać kota i powiedzieć sobie: „więcej i tak już nie zobaczysz. Taki był twój rok. Pogódź się z tym i opublikuj wreszcie to zestawienie”. (…) Oto moja dziesiątka.

I choć nie da się zapomnieć o ikonicznych dla kina gatunków kostiumach i przebraniach, falbanach i skórach, wysokich obcasach i zabłoconych kowbojkach, to kiedy myślę o najlepiej ubranych postaciach, mam w głowie dużo mniej spektakularne obrazy. Przypominają mi się filmy, w których za pomocą mody bohaterowie i bohaterki rozgrywali małe bitwy o swoje miejsce w miejskiej dżungli.

Każdy magazyn lajfstajlowy (w minimalistycznej oprawie graficznej, oczywiście – dużo bieli, delikatny czarny font #hehe) na zimę proponuje niezmiennie: skarpety, herbatę w fikuśnym kubku i oglądanie seriali (a także kilka różnych wersji ilustracji przedstawiających człowieka w koco-kokonie). Jestem pewna, że Netflix i HBO GO są teraz wyjątkowo oblegane (dobra; cda, kinoman i zalukaj też), bo jak tu nie kierować się dobrymi poradami od copywriterów, blogerów i magazynów kulturalnych?

Mamy przecież 31 grudnia, nic już się nie da zrobić. Podsumuję zatem ten rok, który był dla mnie wyjątkowy.