Dobrze znamy tę historię: z małego, prowincjonalnego miasteczka znika bez śladu blondwłosa nastolatka. Czy była lubiana? Nie wiemy, ale ktoś nazywa ją wredną, a ktoś inny przypomina sobie, że się z nią kumplował w siódmej klasie. Czy miasteczko poradzi sobie z piętnem zbrodni? Co jeszcze skrywają przystrzyżone trawniki i wzorowe żony?

Nie, tytuł nie jest dla atencji! Otóż w kinie amerykańskim był taki czas, że (nomen omen) namiętnie tworzono komedie o młodych ludziach szukających okazji do porzucenia wianuszka lub metamorfozy w prawdziwego mężczyznę. Słowem: nastolatki chciały uprawiać seks.

Gdyby musical nie był już wystarczająco szalony w swojej ekscentryczności i utopijności, w opieraniu się tyranii realizmu! A tu jeszcze Alan Parker przed debiutem fabularnym mówi: „chcę zrobić musical gangsterski, w którym rolę gangsterów i klubowych tancerek przejmą dzieciaki!”. Potem dodaje jeszcze: „a gdyby tak zamiast nabojów amunicję stanowiła… bita śmietana?”. W roku 1976 ziszcza się marzenie reżysera: na ekrany wchodzi „Bugsy Malone”.

„Romanca na trąbkę” to czechosłowacka historia jednego zmysłowego lata, które wspólnie spędzają Vojta (Jaromír Hanzlík) i Terina (Zuzana Cigánová). On jest studentem, który pod nieobecność ojca opiekuje się dziadkiem, ona jest z rodziny, która jeździ po kraju z obwoźnym lunaparkiem. Jest to prawdziwa wakacyjna miłość: gwałtowna, zmysłowa, niemożliwa. Gdy wakacje się skończą, Terina będzie musiała wyjechać.

„Wielką majówkę” w reżyserii Krzysztofa Rogulskiego można próbować odczytywać w kluczu coming of age’owym, ale tak naprawdę ważne jest tu nie tyle „przejście” z jednego etapu życia w drugi, inicjacja seksualna lub emocjonalne dojrzewanie, ile młodzieńcza z ducha beztroska i poszukiwanie własnej wersji wolności w niesprzyjającej ku temu rzeczywistości.

Oczywiście, „Avengers: Koniec gry” to nie jest film realistyczny i nikt o zdrowych zmysłach nie będzie próbować tej teorii opchnąć. Ale sprzedawanie „złudzenia przypadku” jako rewolucji jest, moim skromnym zdaniem, małym oszustwem.

JEZIORO OSOBLIWOŚCI, reż. Jan Batory, 1972 „Jezioro osobliwości” jest w istocie filmem osobliwym. Ten melodramat, oparty na jednej z powieści Krystyny Siesickiej — pierwszej damy polskiej literatury młodzieżowej — opowiada historię 16-letniej Marty, która musi poradzić sobie z wielkimi zmianami w swoim życiu. Matka dziewczyny ponownie wychodzi za mąż, i to za człowieka, który jest […]

Film osadzony jest w latach 90.: dekadzie, która dała światu new queer cinema i wyzwoliła w USA nowe pokłady nieheteronormatywnych wizerunków, ale też straszyła AIDS jako chorobą homoseksualistów. Złudne jest jednak to bezpieczeństwo zapewniane przez dystans czasowy — oglądając ZŁE WYCHOWANIE CAMERON POST czuje się obecność wszystkich stereotypów i uprzedzeń, które dobrze się mają i dziś.

🗼Panie i Panowie, RKO przedstawia: 🗼 PANOWIE W CYLINDRACH / TOP HAT, reż. Mark Sandrich, 1935 Często mówi się o filmach z Fredem Astaire’m i Ginger Rogers jak gdyby był to 10-odcinkowy serial; swego rodzaju monolit. „W latach 30. najpopularniejsze były musicale z Astaire’m i Rogers”; „Astaire i Rogers przyczynili się do rozwoju gatunku”; „Filmy z […]

Połączenie sympatii do kina młodzieżowego i musicalu może wydawać się kuriozalne, ale w mojej głowie te upodobania są spójne. Zarówno coming of age movies (a zwłaszcza high school movies), jak i musicale prezentują zwykle świat, który choć *przypomina* rzeczywistość poszczególnych dekad, to nie istniał nigdzie indziej, jak tylko na ekranie. Skręt w stronę utopijnej wizji świata w moich oczach czyni te filmy fascynującymi.